آموزش بستن قنداق نوزاد و استفاده از اسلینگ

در نوشته های پیشین از خواب نوزاد تا گریه کودک تازه متولد شده را بررسی کردیم. یکی از روشهای آرام کردن گریه نوزاد که کاربردهای دیگری نیز دارد قنداق کردن و استفاده از اسلینگ های مخصوص نوزاد میباشد. در این نوشته موارد فوق را با هم بررسی کرده و روش صحیح قنداق کردن و استفاده از اسلینگ نوزاد را آموزش میدهیم.

قنداق کردن‌

در چند هفته اول تولد، بعضی‌ نوزادها اگر جمع‌وجور در پارچه‌ای‌ پیچیده شوند، احساس امنیت بیشتری‌ دارند و کمتر بدقلقی‌ می‌‌کنند. قنداق کردن، دست‌ها و پاهای‌ نوزاد را که ممکن است حرکات آنها او را از جا یا از خواب بپراند مهار می‌‌کند و گرمای‌ پتو او را آرام می‌‌سازد (بعضی‌ کودکان این کار را دوست ندارند و به سرعت عقیده‌شان را ابراز می‌‌کنند). اگر نوزاد شما قنداق شدن را دوست دارد، برای‌ چگونگی‌ انجام آن به شکل پایین مراجعه کنید.

روش های قنداق کردن

1. یک پتوی‌ تقریباً مربع نوزاد را پهن کنید و گوشه بالای‌ آن را به طرف پایین تا بزنید.
2. نوزاد را به پشت روی‌ پتو قرار دهید، به طوری‌ که گردن کمی‌ بالاتر از محل تاخوردگی‌ پتو قرار گیرد. یک دست او را کنارش قرار دهید و پتو را روی‌ بدن و زیر پشتش تا بزنید.

شکل (الف). پهن کردن پتوی قنداق

شکل  (ب). مرحله اول‌ قنداق کردن

1. گوشه پایینی‌ پتو را به طرف بالا تا بزنید و لبه اضافی‌ آن را که ممکن است روی‌ صورت نوزاد را بپوشاند به طرف پایین تا بزنید.
2. دست دیگر را پایین بیاورید و گوشه دیگر پتو را روی‌ بدن نوزاد قرار دهید و اضافی‌ آن را زیر بدنش بگذارید.

شکل (ج). مرحله دوم قنداق کردن

شکل  (د). مرحله نهایی‌‌ برای قنداق کردن

 کارهایی‌ برای‌ آرام کردن کودک‌

کودک را تکان دهید. نوزاد را در گهواره یا در صندلی‌ متحرک در اتاقش یا در هر محل دیگری‌، ایستاده یا نشسته، به جلو و عقب تکان دهید. در حالی‌ که او را در آغوش دارید، به آهستگی‌ در اطراف اتاق جست‌وخیز کنید. او را در کالسکه، داخل منزل، بیرون منزل و هر جای‌ دیگری‌ که هستید، بگردانید و حرکت دهید.

آواز بخوانید یا ترانه سر دهید.

بغبغوهای‌ ملایم و ریتمیک می‌‌تواند ذهن کودکتان را از آنچه او را آزار می‌‌دهد منحرف سازد. نیازی‌ نیست که شما صدای‌ عالی‌ داشته باشید یا اشعاری‌ بدانید. فقط زیر لب چیزی‌ زمزمه کنید. اگر واقعاً از آواز خواندن خوشتان نمی‌‌آید، جارو برقی‌ را روشن کنید. احتمالاً خیلی‌ به صدای‌ شما شبیه نیست، اما آن صدای‌ مزاحم یکنواخت برای‌ گوشهای‌ بعضی‌ کودکان، موسیقی‌ به شمار می‌‌رود.

دمای‌ محیط را تغییر دهید.

لیسا اصلاً نمی‌‌دانست که نوزادش تا این حد ممکن است نسبت به دمای‌ محیط حساس باشد. او می‌‌گفت: «در طول چند روزی‌ که هوا به شدت گرم و ما در بیمارستان بودیم، تمام در و پنجره‌های‌ منزل بسته بودند. به محض ورود به آنجا پنجره‌ها را باز کردیم، اما تا مدتی‌ هنوز هوا گرم بود و نوزادم دائم جیغ و فریاد می‌‌زد». او ادامه داد: «برای‌ آرام کردن او همه احتمالات را آزمایش کردیم.
شیر دادن، تکان تکان دادن، تعویض پوشک؛ ولی‌ هیچ‌کدام کارگر نیفتادند. بالاخره همین‌طور که او را در آغوش گرفته و قدم‌زنان در اتاق به این طرف و آن طرف می‌‌رفتم، متوجه شدم که هنگام عبور از کنار پنکه گریه‌اش آرام می‌‌گیرد. بنابراین او را به هوای‌ آزاد و خنک بیرون از منزل بردم و قدری‌ قدم زدم. بعد از این اتفاق، ما صندلی‌ جنبانی‌ برای‌ حیاط منزلمان تهیه کردیم و واقعاً مؤثر بود».

چنانچه آمادگی‌ یا امکان بیرون رفتن ندارید، درِ یخچال را باز کنید و یکی‌ دو دقیقه جلوی‌ آن بایستید.و قنداق آن را باز کنید.

چشم‌انداز را تغییر دهید.

منظره جالبی‌ در معرض دید کودک قرار دهید. یک گیاه، یک آویز تخت یا حتی‌ یک رومیزی‌ خوش نقش‌ونگار به اندازه کافی‌ برای‌ او جذاب خواهد بود. به آرامی‌ برای‌ او شرح دهید به چه چیزی‌ می‌‌نگرد. او خیلی‌ زود درک می‌‌کند که نمی‌‌تواند همزمان جیغ بزند و به صحبت شما نیز گوش دهد.

برهنه شوید.

کودکان تماس پوست بدن با پوست بدن را دوست دارند – پوست گرم بدن بابا به همان اندازه گرمای‌ پوست مامان مؤثر است. کودک را روی‌ قفسه سینه خود بخوابانید و بازوهایتان را دور او حلقه کنید یا اگر آب‌بازی‌ را دوست دارد، یک حمام گرم با یکدیگر بگیرید.

سکوت کنید.

بعضی‌ کودکان ممکن است به سکوت و آرامش، بدون اسباب‌بازی‌ و بدون مزاحمت نیاز داشته باشند. او را در یک وضعیت راحت در تختش یا روی‌ پتویی‌ روی‌ فرش اتاق قرار دهید. نور اتاق و سر و صدا را کم کنید و او را تنها بگذارید.

گریه کردن را به حداقل برسانید

کودک را در آغوش بگیرید. در پاره‌ای‌ فرهنگها، کودکان در ۹۰ درصد موارد حمل و بر دوش کشیده می‌‌شوند. این کودکان به اندازه کودکان کشورهای‌ صنعتی‌ (که بخش عمده‌ای‌ از اوقاتشان را به تنهایی‌ سپری‌ می‌‌کنند) گریه نمی‌‌کنند. در حقیقت، محققان ثابت کرده‌اند که در آغوش گرفتن کودک موجب کاهش قابل ملاحظه گریه او می‌‌شود. چنانچه میل دارید کودکتان آرام باشد و تنها گاهی‌ گریه کند، او را زمین نگذارید.

این کار آن اندازه که فکر می‌‌کنید شاق و طاقت‌فرسا نیست. با در اختیار داشتن وسایلی‌ مانند کوله جلویی‌ و اسلینگ و کوله پشتی‌ برای‌ کودکان بزرگ‌تر، کودکتان می‌‌تواند به راحتی‌ ساعتها «در آغوش» گرفته شود و دست‌هایتان برای‌ انجام سایر کارها آزاد باشند.

راز اسلینگ‌

به محض اینکه چگونگی‌ استفاده از آن را بیاموزید، اسلینگ برای‌ شما و فرزندتان بسیار کارآمد خواهد بود. کودک قادر به شنیدن ضربان قلب و تماشای‌ چهره شما و احساس حمل شدن نظیر زمان جنینی‌ در رحم خواهد بود.

این وسیله وزن کودک را به طور یکسان بر پشت پخش می‌‌کند؛ بنابراین شما راحت و هر دو دستتان برای‌ انجام کارها آزاد خواهند بود. این حقیقت که او هرگاه میل داشته باشد، می‌‌تواند بخوابد و شما می‌‌توانید با احتیاط به او شیر بدهید و دائماً او را لمس می‌‌کنید، برای‌ هر دوی‌ شما مزیت بزرگی‌ است.

بر خلاف گذاشتن کودک در کوله جلویی‌ که دارای‌ محلهای‌ مشخص برای‌ سر، بازوها و پاهای‌ کودک است، قرار دادن او در اسلینگ شهودی‌ نیست. برای‌ استفاده از آن بهتر است از فردی‌ که در این مورد تجربه دارد، کمک بگیرید. در صورتی‌ که به چنین فردی‌ دسترسی‌ ندارید، به روشی‌ که در شکل زیر آمده است دقت کنید. (اسلینگ دارای‌ اندازه‌های‌ مختلف بر اساس قد کاربر است).

من همراه با تولد دومین فرزندم، نادیا، قدرت اسلینگ را کشف کردم. هنگام شروع غرولند، او را در اسلینگ قرار می‌‌دادم و به حیاط می‌‌بردم؛ آبپاش را پر و گیاهان باغچه را آبیاری‌ می‌‌کردم. معمولاً هنوز آبیاری‌ به پایان نرسیده بود که او به خواب رفته بود.

1. مطابق شکل، با دست چپ اسلینگ را نگه‌دارید، به‌گونه‌ای‌ که ناحیه لایه‌دار آن به طرف شما و ناحیه بدون لایه به سمت خارج باشد.
2.  اسلینگ را روی‌ مبل بگذارید، به‌گونه‌ای‌ که حلقه در سمت چپ و ناحیه وسیع‌تر در سمت راست باشد. آن را صاف و مرتب و بخش کفی‌ آن را از هم باز کنید.
3. کودک را به پشت روی‌ کفی‌ پهن‌شده قرار دهید؛ به‌گونه‌ای‌ که سرش به اندازه پهنای‌ یک دست با حلقه فاصله داشته باشد و پاهایش به سمت انتهای‌ پهن‌تر قرار گیرد.

شکل (الف). اسلینگ

شکل (ب). قرار دادن کودک‌

1. دست راست خود را تا کنار گوش بالا بیاورید و با دست و سر وارد اسلینگ شوید. آن را به‌گونه‌ای‌ که قسمت لایه‌دار روی‌ شانه چپ و حلقه نزدیک زیر بغل چپ قرار داشته باشد، تنظیم کنید.
2. بایستید و کودک را تا جایی‌ که از ایمنی‌ او اطمینان یابید در جای‌ خود محکم کنید.

اسلینک روش دوم

شکل  (ج). «ورود» به اسلینگ

اسلینک روش سوم

شکل (د). وضعیت نهایی‌‌

دوست من، الیسا، دائماً کودکش را در آغوش دارد. در طول سال گذشته فقط دو بار او را بدون در آغوش یا در اسلینگ داشتن دومین فرزندش، جان دیده‌ام. در تمام این مدت هرگز جان را گریان ندیده‌ام؛ مگر زمان کوتاهی‌ که او در دستان فرد دیگری‌ بوده است.

«من اسکی را تا سه‌سالگی‌ بغل می‌‌کردم. همسرم، نورمن و من پسر هجده‌ماهه‌مان، جان، را هنوز تمام مدت در بغل داریم. زمان نوزادی‌ اسکی‌ ابتدا ما «آغوشی‌» و سپس اسلینگ را مورد استفاده قرار می‌‌دادیم». الیسا شرح می‌‌دهد: «پدر و مادرها وقتی‌ که نوزادها بسیار کوچک هستند، اسلینگ را مورد استفاده قرار نمی‌‌دهند، زیرا درک چگونگی‌ استفاده از آن مشکل است. با کمی‌ بزرگ‌تر شدن بچه استفاده آسان‌تر می‌‌شود. شوهرم بیش از من آن را به‌کار می‌‌برد. او عاشق آن است».

قدرت حمل‌

چگونگی‌ نگه‌داشتن نوزاد که ممکن است موجب تسکین و آرامش او شود درمقاله ی بعد شرح داده شده است. فراموش نکنید که در مورد نوزادان، همیشه سر و پای‌ آنان را نگه‌دارید و تا سرحد ممکن نوزاد را در آغوش داشته باشید – نوزادی‌ که ناگهان خود را تنها می‌‌یابد، ممکن است دچار ترس و تشویش گردد.

درباره نویسنده: کلیدهای مراقبت از نوزاد, از تولد تا یک سالگی

مطلبی که خواندید, برگرفته از کتاب کلیدهای مراقبت از نوزاد، از تولد تا یک سالگی، نوشته تکلا .اس نی, ترجمه زهرا جعفری و منتشر شده توسط انتشارات صابرین میباشد.

مشاهده نسخه کامل کتاب